Το αστέρι που κάποτε οδήγησε τους μάγους

 

Εκείνο το φωτεινό αστέρι, που οδήγησε κάποτε τους μάγους εκ του ασφαλούς στην Βηθλεέμ και στο φτωχικό σπήλαιο που γεννήθηκε ο Χριστός, να μας καθοδηγήσει και τώρα και να μας φωτίζει το νου και τις αποφάσεις. Να μας πιάσει απο το χέρι και να μας οδηγεί με την ίδια ασφάλεια, τον καθέναν από εμάς και όλους μας μαζί, από μια προβληματική εποχή στην..... επόμενη, που αν και διωκόμενη και κυνηγημένη, ετοιμάζεται να γεννηθεί και αυτό δεν μπορούν να το αποτρέψουν οι Ηρώδηδες της εποχής μας.

Και αν τότε, λίγο έξω από την Ιερουσαλήμ το αστέρι χάθηκε και οι τρεις μάγοι έμειναν δίχως οδηγό, δεν το έβαλαν κάτω, και ας προς στιγμήν απογοητευτήκαν ότι τώρα έχασαν τον δρόμο και δεν θα βρουν τον... «Βασιλιά».

Έτσι και εμείς… ακόμη και αν το άστρο χαθεί για λίγο και το σκοτάδι μοιάζει να επικρατεί τριγύρω μας,  να μην φοβηθούμε ότι θα χάσουμε τον δρόμο μας, τα ονειρα μας, τους στοχους μας.. να μην απογοητευτούμε, να μην λυγίσουμε, να μην τα παρατήσουμε και να συνεχίσουμε με πιστη, ελπίδα και θάρρος, για λίγο θα είναι που θα σβήσει το αστέρι και αυτή η γενναιά στάση μας θα είναι η πληρωμή, γιατί το αστέρι θα ξαναβγεί και αυτή η σπηλιά που θα έχει Βασιλιά, θα είναι μία... Πόλη ταπεινή.

Χρόνια πολλά σε όλους και να έχουμε πίστη, τέτοια που να μας κάνει να κοιτάμε μόνο το αστέρι και όχι το σκοτάδι, να μην επικεντρωνόμαστε σε αυτό, όσο και αν αυτό εξαπλώνεται... όσους  Ηρώδηδες και αν διαθέτει η εποχή μας που σφαγιάζουν τα όνειρα μας και τα όνειρα των παιδιών μας...το φρικτό τέλος του Ηρώδη το έχει καταγράψει η ιστορία, και η ιστορία αγαπάει…..έχει την τάση να επαναλαμβάνεται.